اسماء بنت عمیس گوید
هنگامى که حضرت زهراء سلام اللّه علیها اوّلین فرزندش امام حسن علیه السلام را به دنیا آورد و زایمان نمود، خونى را که دیگر زنها در موقع زایمان به عنوان خون نفاس مى بینند از او خارج نگردید و من از این جریان بسیار تعجّب کردم، به هیمن جهت راهى منزل پدرش، رسول خدا صلّلى اللّه علیه و آله گشتم و چون بر آن حضرت وارد شدم ، عرض کردم: یا رسول اللّه! آیا فاطمه خون حیض و نفاس نمى بیند؟
حضرت رسول صلّلى اللّه علیه و آله در پاسخ به من اظهار داشت: آیا نمى دانى که دخترم فاطمه ((طاهره و مطهّره)) است؟ یعنى؛ پاک و پاکیزه مى باشد و با سایر زنان تفاوت دارد و خون حیض و نفاس از او خارج نمى گردد
و امام محمّد باقر علیه السلام نیز حکایت فرماید
چون قیامت برپا شود، حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه علیها بر درب ورودى دوزخ توقّف نماید و به درگاه خداوند متعال اظهار دارد: خداوندا! تو مرا فاطمه نامیده اى و وعده دادى هر که دوستدار و علاقه مند به من و ذریّه ام باشد، او را به آتش جهنّم مجازات نخواهى کرد و مى دانم که وعده تو حقّ است
آن گاه از سوى پروردگار متعال ندا مى رسد: اى فاطمه ! راست مى گوئى، من تو را فاطمه نامیده ام و وعده داده ام هر که علاقه مند به تو و ذریّه ات بوده و ولایت آن ها را پذیرفته باشد به آتش دوزخ مجازات نخواهم کرد و هم اکنون به وعده خود وفا مى کنم و آن هائى را که دوست دارى و اهل آتش جهنّم هستند، تو مى توانى آنها را شفاعت نمائى؛ و من شفاعت و وساطت تو را پذیرا هستم، تا آن که موقعیّت و منزلت تو را نزد ملائکه و انبیاء و اهل محشر آشکار سازم